آتش درون
مهم این نیست که قطره باشی یا اقیانوس مهم این است که آسمان در تو منعکس شود .آتش درون
مهم این نیست که قطره باشی یا اقیانوس مهم این است که آسمان در تو منعکس شود .تجربه
وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیری توش هست
وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره
وقتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته
وقتی تو زندگیت ، زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری
وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده
وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی
وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی
وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر
و شکیبایی بهت بده
وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه
وقتی دلت تنگ می شه ، حتماً وقتشه با خدای خودت تنها باشی
بهار امد
صدا همون صدا بود
صدای شاخه ها و ریشه ها بود
بهار بهار چه اسم آشنایی
صدات میاد اما خودت کجایی؟
وا بکنیم پنجره ها رو یا نه؟
تازه کنیم خاطره ها رو یا نه؟
بهار اومد لباس نو تنم کرد
تازه تر از فصل شکفتنم کرد
بهار اومد با یه بغل جوونه
عیدو آورد از تو کوچه تو خونه
حیاط ما یه غربیل، باغچه ی ما یه گلدون
خونه ی ما همیشه، منتظر یه مهمون
بهار بهار، یه مهمون قدیمی
یه آشنای ساده و صمیمی
یه آشنا که مثل قصه ها بود
خواب و خیال همه بچه ها بود
آخ که چه زود قلک عیدی هامون
وقتی شکست باهاش شکست دلامون
بهار اومد برفارو نقطه چین کرد
خنده به دل مردگی زمین کرد
چه قدر دلم فصل بهارو دوست داشت
واشدن پنجره ها رو دوست داشت
دروغ نگم دلم هنوز جوون بود
که صبح تا شب دنبال آب و نون بود
بهار بهار، یه مهمون قدیمی
یه آشنای ساده و صمیمی
یه آشنا که مثل قصه ها بود
خواب و خیال همه بچه ها بود
آخ که چه زود قلک عیدی هامون
وقتی شکست باهاش شکست دلامون
بهار اومد برفارو نقطه چین کرد
خنده به دل مردگی زمین کرد
چه قدر دلم فصل بهارو دوست داشت
واشدن پنجره ها رو دوست داشت
دروغ نگم دلم هنوز جوون بود
که صبح تا شب دنبال آب و نون بود
کاش یادت نرود ....
کاش یادت نرود ...روی آن نقطه ی پررنگ بزرگ
....
بین بی باوری انسانها...
یک نفر میخواهد با تو تنها باشد...
نکند کنج هیاهو بروم از یادت؟