آتش درون
مهم این نیست که قطره باشی یا اقیانوس مهم این است که آسمان در تو منعکس شود .آتش درون
مهم این نیست که قطره باشی یا اقیانوس مهم این است که آسمان در تو منعکس شود .زندگی خالی نیست ...
دشت هایی چه فراخ!
کوههایی چه بلند !
در گلستانه چه بوی علفی می آمد!
من در این آبادی ، پی چیزی می گشتم :
پی خوابی شاید ،
پی نوری ، ریگی ، لبخندی .
پشت تبریزی ها بعد جالیز خیار ، بوته های گل رنگ
غفلت پاکی بود ، که صدایم می زد .
پای نی زاری ماندم ، باد می آمد ، گوش دادم :
چه کسی با من حرف می زد ؟
سوسماری لغزید
راه افتادم .
یونجه زاری سر راه ،
و فراموشی خاک
لب آبی آری
گیوه ها را کندم ، و نشستم ، پاها در آب :
" من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است!
نکند اندوهی ، سر رسد از پس کوه .
چه کسی پشت درختان است!
هیچ ، می چرد گاوی در کرد.
سایه هایی بی لک ،
گوشه ای روشن و پاک
کودکان احساس ! جای بازی اینجاست.
زندگی خالی نیست :
مهربانی هست، سیب هست ، ایمان هست.
تا شقایق هست ، زندگی باید کرد . بدوم تا ته دشت ، بروم تا سر کوه. دورها آوایی است ، که مرا می خواند."
در دل من چیزی است ، مثل یک بیشه نور ، مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد
"زنده یاد سهراب سپهری"
خورشید در نگاه تو تصویر میشود ....
گاهی مثل یک کودکِ قدرشناس
خراشهای عشق خداوند را به خودت نشان بده
خواهی دید چقدر دوست داشتنی هستند
آوای دوست
و من چه راحت
آغوش گشودم برای تو
و پرهای پروازم را
در خیالی شیرین
عاشقانه در برم گرفتی
و من چه آسان تسلیم تو خواهم شد
در آغوشت آرامیدم ، صدایم بزن
بنامی که میدانی
و میشناسی
و من آرامتر از همیشه
در خوابی شیرین خواهم رفت
با شیرینی به خواب من خواهد آمد
در هیاهوی مستی خویش
به دنبال گمشدهای آشنا گشتن
و آشنایی گمشده
آوازی و نوایی
مرا میخواند
بگذار گوش جان سپارم به آوای دوست