هفت مورد خطرناک

از نظر گاندی هفت موردی که بدون هفت مورد دیگر خطرناک هستند:

۱-ثروت، بدون زحمت

۲-لذت، بدون وجدان

۳-دانش، بدون شخصیت

۴-تجارت، بدون اخلاق

۵-علم، بدون انسانیت

۶-عبادت، بدون ایثار

۷-سیاست، بدون شرافت

این هفت مورد را گاندی تنها چند روز پیش از مرگش بر روی یک تکه کاغذ نوشت و به نوه‌اش داد.

لحظه های زندگی

گاهی در زندگی دلتان به قدری برای کسی تنگ می شود که می خواهید او را از رویاهایتان بیرون بیاورید و آرزوهای خود در آغوش بگیرید	There are moments in life when you miss someone So much that you just want to pick them from Your dreams and hug them for real
وقتی در شادی بسته می شود، در دیگری باز می شود ولی معمولاً آنقدر به در بسته شده خیره می مانیم که دری که برایمان باز شده را نمی بینیم	When the door of happiness closes, another opens But often times we look so long at the Closed door that we don't see the one which has been opened for us
به دنبال ظواهر نرو؛ شاید فریب بخوری به دنبال ثروت نرو؛ این هم ماندنی نیست به دنبال کسی باش که به لبانت لبخند بنشاند چون فقط یک لبخند می تواند شب سیاه را نورانی کند کسی را پیدا کن که دلت را بخنداند	Don't go for looks; they can deceive Don't go for wealth; even that fades away Go for someone who makes you smile Because it takes only a smile to Make a dark day seem bright Find the one that makes your heart smile
هر چه میخواهی آرزو کن هر جایی که میخواهی برو هر آنچه که میخواهی باش چون فقط یک بار زندگی می کنی و فقط یک شانس داری برای انجام آنچه میخواهی	Dream what you want to dream Go where you want to go Be what you want to be Because you have only one life And one chance to do all the things You want to do
خوب است که آنقدر شادی داشته باشی که دوست داشتنی باشی آنقدر ورزش کنی که نیرومند باشی آنقدر غم داشته باشی که انسان باقی بمانی و آنقدر امید داشته باشی که شادمان باشی	May you have enough happiness to make you sweet Enough trials to make you strong Enough sorrow to keep you human and Enough hope to make you happy
شاد ترین مردم لزوماً بهترین چیزها را ندارند بلکه بهترین استفاده را می کنند از هر چه سر راهشان قرار میگیرد	The happiest of people don't necessarily Have the best of everything They just make the most of Everything that comes along their way
همیشه بهترین آینده بر پایه گذشته ای فراموش شده بنا می شود نمیتوانی در زندگی پیشرفت کنی مگر غمها و اشتباهات گذشته را رها نکنی	The brightest future will always be based on a forgotten past You can't go forward in life until You let go of your past failures and heartaches
وقتی که به دنیا آمدی، تو گریه می کردی و اطرافیانت لبخند به لب داشتند آنگونه باش که در پایان زندگی تو تنها کسی باشی که لبخند بر لب داری و اطرافیانت گریه می کنند	When you were born, you were crying And everyone around you was smiling Live your life so at the end You’re the one who is smiling and everyone Around you is crying
لطفاً این پیام را به کسانی بفرست که برایت ارزشی دارند (همان طور که من این کار را کردم) به کسانی که به طرق مختلف در زندگیت تأثیر داشته اند به کسانی که وقتی نیاز داشتی لبخند به لبانت نشاندند به آنهایی که وقتی واقعاً ناامید بودی دریچه های نور را نشانت دادند به کسانی که به دوستی با آنها ارج می گذاری و به آنهایی که در زندگیت بسیار پرمعنا هستند	Please send this message to those people (Who mean something to you (I JUST DID To those who have touched your life in one way or another To those who make you smile when you really need it To those who make you see the Brighter side of things when you are really down To those whose friendship you appreciate To those who are so meaningful in your life

 

خواب...

پیش از اینها فکر می کردم خدا

خانه ای دارد کنار ابرها

 

مثل قصر پادشاه قصه ها

خشتی از الماس خشتی از طلا

 

پایه های برجش از عاج وبلور

بر سر تختی نشسته با غرور

 

ماه برق کوچکی از تاج او

هر ستاره، پولکی از تاج او

 

اطلس پیراهن او، آسمان

نقش روی دامن او، کهکشان

 

رعد وبرق شب، طنین خنده اش

سیل وطوفان، نعره توفنده اش

 

دکمه ی پیراهن او، آفتا ب

برق تیغ خنجر او ماهتاب

 

هیچ کس از جای او آگاه نیست

هیچ کس را در حضورش راه نیست

 

پیش از اینها خاطرم دلگیر بود

از خدا در ذهنم این تصویر بود

 

آن خدا بی رحم بود و خشمگین

خانه اش در آسمان،دور از زمین

 

بود، اما در میان ما نبود

مهربان وساده و زیبا نبود

 

در دل او دوستی جایی نداشت

مهربانی هیچ معنایی نداشت

 

هر چه می پرسیدم، ازخود، ازخدا

از زمین، از آسمان، از ابرها

 

زود می گفتند : این کار خداست

پرس وجو از کار او کاری خداست

 

هرچه می پرسی، جوابش آتش است

آب اگر خوردی، عذابش آتش است

 

تا ببندی چشم، کورت می کند

تا شدی نزدیک، دورت می کند

 

کج گشودی دست، سنگت می کند

کج نهادی پای، لنگت می کند

 

با همین قصه، دلم مشغول بود

خوابهایم، خواب دیو وغول بود

 

خواب می دیدم که غرق آتشم

در دهان اژدهای سرکشم

 

در دهان اژدهای خشمگین

بر سرم باران گرز آتشین

 

محو می شد نعره هایم، بی صدا

در طنین خنده ی خشم خدا ...

 

نیت من، در نماز و در دعا

ترس بود و وحشت از خشم خدا

 

هر چه می کردم، همه از ترس بود

مثل از بر کردن یک درس بود

 

مثل تمرین حساب وهندسه

مثل تنبیه مدیر مدرسه

 

تلخ، مثل خنده ای بی حوصله

سخت، مثل حل صدها مسئله

 

مثل تکلیف ریاضی سخت بود

مثل صرف فعل ماضی سخت بود

 

...

 

تا که یک شب دست در دست پدر

راه افتادم به قصد یک سفر

 

در میان راه، در یک روستا

خانه ای دیدم، خوب وآشنا

 

زود پرسیدم : پدر، اینجا کجاست ؟

گفت، اینجا خانه ی خوب خداست!

 

گفت : اینجا می شود یک لحضه ماند

گوشه ای خلوت، نمازی ساده خواند

 

با وضویی، دست و رویی تازه کرد

با دل خود، گفتگویی تازه کرد

 

گفتمش، پس آن خدای خشمگین

خانه اش اینجاست ؟ اینجا، در زمین ؟

 

گفت : آری، خانه او بی ریاست

فرشهایش از گلیم و بوریاست

 

مهربان وساده و بی کینه است

مثل نوری در دل آیینه است

 

عادت او نیست خشم و دشمنی

نام او نور و نشانش روشنی

 

خشم، نامی از نشانی های اوست

حالتی از مهربانی های اوست

 

قهر او از آشتی، شیرین تر است

مثل قهر مهربان مادر است

 

دوستی را دوست، معنی می دهد

قهر هم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌با دوست معنی می دهد

 

هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست

قهری او هم نشان دوستی است...

 

...

 

تازه فهمیدم خدایم، این خداست

این خدای مهربان وآشناست

 

دوستی، از من به من نزدیک تر

از رگ گردن به من نزدیک تر

 

آن خدای پیش از این را باد برد

نام او را هم دلم از یاد برد

 

آن خدا مثل خیال و خواب بود

چون حبابی، نقش روی آب بود

 

می توانم بعد از این، با این خدا

دوست باشم، دوست، پاک وبی ریا

 

می توان با این خدا پرواز کرد

سفره ی دل را برایش باز کرد

 

می توان درباره ی گل حرف زد

صاف وساده، مثل بلبل حرف زد

 

چکه چکه مثل باران راز گفت

با دو قطره، صد هزاران راز گفت

 

می توان با او صمیمی حرف زد

مثل یاران قدیمی حرف زد

 

می توان تصنیفی از پرواز خواند

با الفبای سکوت آواز خواند

 

می توان مثل علفها حرف زد

با زبانی بی الفبا حرف زد

 

می توان درباره ی هر چیز گفت

می توان شعری خیال انگیز گفت

 

مثل این شعر روان وآشنا :

"پیش از اینها فکر می کردم خدا ..."